əcz

is. <ər.> klas. Acizlik, iqtidarsızlıq. Əcz ilə dedi ki: «Ey xudavənd; Şahənşəhiadilü xirədmənd!» F.. <İblis Arifə:> . . Əzizim, çocuq olma! Arif! Mana bax, əczi burax, hissə qapılma. H. C.. . . Sitarə Mənsurun əlini əcz ilə tutub dizi üstə oturub: – Aman Mənsur! Məni hicr oduna yandırma. C. C..